मित्रांनो !
बघा आठवतायत का ते दिवस ?
बघा आठवतायत का ते दिवस ?
शाळेत असायचो तेव्हा सूर्य फुलाच्या भाजक्या बिया रोज खायचो ... ६ वी मधे असतांना एकदा कारकुन वर्गात आला आणि त्याने आमच्या शिक्षकाला आमच्या बाकड्या कड़े बघून सांगितले कि हे लोक रोज वर्गात कचरा करता ... एकतर मराठी माध्यम ... त्यात भकार गाजवणारे शिक्षक ... माझा मित्र सर आमच्या कड़े येतांना पाहून थरथरू लागला ... मी सरांना सकाळ-शिप चे मुल खात असतील म्हणून वेळ मारून नेली आणि गाल लाल रंगाचा होण्यापासून वाचवला ... आज तब्बल १० वर्षांनी सूर्य फुलाच्या भाजक्या बिया खाल्ल्या ....आणि अचानक शालेय जीवन काय होते त्याची भावनिक जागृति झाली ... बोरकुट, चिन्चोके, पोंगा आणि पेप्सी खावुन बालपण गेले .. काय मजा होती यार ... आता सी.सी.डी. च्या कॉफ़ी मधे ती मजा, ती निरागसता नाही ... भावना ह्या सोयी सुविधा आणि चकाकिच्या दुनियेहुन मोठ्या असता ... त्या कधी महालात पण नाही मिळू शकत पण रानात दडलेल्या असू शकता ... आणि कोणी झड़प घालावी तश्या ह्रुदयात शिरता ... तीच त्यांची जागा असते ... तसा मी ताज महल पण ३-४ वेळा पहिला आहे ... उत्तमच आहे तो ...प्रश्नच नाही ... पण रस्त्याने जातांना कधी शाळेची इमारत दिसली कि मन काय बोलू आणि वागू लागते ते शब्दात नाही सांगू शकत ... तिच्या त्या रंग उडालेल्या भिंती आणि वाचता न येणारा बोर्ड हां आमच्या साठी मुमताज महल हुन कैक पट सुन्दर आहेत हे नक्की !
आज वाटतंय का मोठे झालो आपण, ते शाळेतील दिवसच छान होते.
